اسپند(اسفند)

اسپند(اسفند)

در مورد اسفند دود کردن روایت موثقی از پیامبران و امامان و حتی از کتاب همچون مفاتیح‌الجنان وکتاب های معتبر دیگر... منبعی ذکر نشده که دود کردن اسپند برای دفع چشم زخم رفع بلا کاربرد داشته.

در دائرة المعارف آمده:گیاه اسفند به سبب داشتن خاصیت‏های طبی در درمان برخی از بیماری‏ها به کار می‏رود.

 لطفاً به ادامه مطلب مراجعه کنید...

(مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف، ج 2، ص 178 ماده اسفند)

<<اما طبق گزارشتات متخصصان اسپند نه حتی مفید بلکه مضر نیز میباشد>>

در فرهنگ عامه مردم سرزمین‏های اسلامی اسفند و دانه آن مقدس شمرده می‏شود و آن را برای راندن بلاها و آفت‏ها و دفع چشم زخم به کار می‏برند.

(دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج 6، ص 333، ماده اسفند.)

در روایاتی نقل شده که سحر را برطرف می‌کند و دانه آن شفای هفتاد درد است.(منبع خاصی وجود ندارد)

<< اسپند برای افراد گرم مزاج مضر است و اگر افرادی که مزاج گرم و خشک دارند، حتی مقادیر کمی از آن را بخورند دچار مشکل خواهند شد حتی باعث سردرد و حالت تهوع نیز می‌شوند>>.

آیا درست است که "اسپند" دود کردن هفتاد بلا را دفع می‌کند؟آیا سند دارد؟

با اینکه طبق مطالعات موجود هیچ روایاتی و منبعی موجود نیست ،امّا در یکی از روایات اشاره شده است که اسفند، دوای هفتاد درد است.امام صادق(علیه السلام) فرمود: "اسپند شفای هفتاد درد است که کم‌ترین آن‌ها جذام است، پس از (مداوا کردن با) آن غفلت نکنید.( طب الأئمة، عبداللَّه سابور، نیسابوری، ص 68.)

در روایت دیگر از پیامبر(صلی الله علیه وآله) دوای هفتاد و دو درد بیان شده است.( همان، ص 67)

 نقش اسپند در رفع چشم زخم

این نوع کارها، جزو آداب و رسوم مردم است و ریشه اسلامی و مذهبی ندارد ، البته در باره رویاندن اسفند و خواص آن روایاتی وارد شده ؛ در حدیث است که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: از اسفند درخت یا برگ یا میوه‌ای نمی‌روید، مگر آن که فرشته‌ای بر آن گماشته شده است تا آن را به آن که باید برساند، یا خشک شود، در ریشه و ساقه‌اش شفا است، در دانه آن داروی 72 بیماری .( مکارم الأخلاق،ترجمه میر باقری، ج1، ص 355.)

نیز از محمد بن حکم نقل شده است: پیامبری به خداوند از ترسویی امتش شکایت کرد، خداوند به وی وحی فرمود : دستور ده امتت اسفند بخورند که شجاعت را زیاد می‌کند. (آسمان و جهان، ترجمه کتاب السماء و العالم بحار،ج6 ،ص 184 باب هشتاد و سوم: اسفند و کندر،ص182)

و داستان های گوناگونی که دربین مردم رواج دارد

1:به گفته مادرم اسپند را باید از جایی کند که صدای بانگ خروس به آن نخورده باشد و مکان دور از روستا و آبادی باشد

2: در قران به آن ذکر شده ((بدون اینکه مطالعه ای داشته باشن))

3:خاک زیر پادری را با اسفند مخلوط کرده و دود کنید زیرا ممکن است خاک پایه فرد چشم شور در آن باشد چشم زخم را دور کند

4:بعد هر تخم مرغ شکاندن باید اسپند دود شود((یکی از خرافات موجود دیگر که بعدها به آن خواهم پرداخت))

5: چند دانه اسپند را، دور سر شخص مورد نظر می چرخانند و سپس این دانه های اسپند را در آتش می سوزانند.

6: به نخ بستن و به اشکال گوناگون بافتن و آویزان کردن آن از درب ورودی برای دفع بلا .

7:  بچه ی کوچک را وفتی نشان می دهند، هرکدام از حضاریک تکه از نخ لباس شان می دهند تا آن را با اسپند دود بکنند که بچه نظر نخورد

و داستان های دیگر که خود نشان دهنده خرافات و ریشه غیر عقلانی دارد و حتی از لحاظ علمی و سرایت بیماری نیز دخیل هست زیرا آتش زدن نخ،خاک،موی سر،و..که از نظر ویروس  و میکروب های موجود و با آتش زدن آن باعث پخش شدن نیز میشود و برای کودک مضر نیز میباشد...

 

گردآورنده و ویرایش : پیچگاژ

دریافت مقاله

دریافت
حجم: 18.6 کیلوبایت